کد مطلب:129500 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
ابوثمامه عمرو بن عبدالله همدانی صائدی
محقق سماوی گوید: «ابوثمامه از تابعان و از سواركاران عرب و بزرگان شیعه بود. وی از اصحاب امیرالمؤمنین بود كه در جنگ های آن حضرت شركت داشت و پس از آن حضرت در شمار یاران امام حسن (ع) درآمد و در كوفه باقی ماند. پس از مرگ معاویه با حسین (ع) مكاتبه كرد و هنگامی كه مسلم بن عقیل به كوفه آمد با او قیام نمود. وی به فرمان مسلم اموال شیعیان را می گرفت و با آن سلاح می خرید. وی در این كار مهارت داشت. پس از آن كه عبیدالله به كوفه آمد و شیعیان بر ضد او قیام كردند، مسلم وی را همراه دیگران گسیل داشت و پرچم قبایل تمیم و همدان را برای او بست. پس از آنكه مردم مسلم را رها كرده و از گردش پراكنده شدند، ابوثمامه پنهان شد؛ و ابن زیاد به شدت در جست وجوی او بود. ولی وی به همراه نافع بن هلال جملی، به سوی حسین (ع) رفت. آن دو در راه به امام برخوردند و همراهش آمدند.
ابومخنف گوید: ابوثمامه پس از این كه دید آفتاب زوال كرد و جنگ همچنان برپا است، خطاب به حسین (ع) گفت: ای اباعبدالله، جانم به فدای شما باد! می بینم كه این مردم به شما نزدیك شده اند. به خدا سوگند كه شما كشته نخواهید شد، مگر آن كه من پیش از شما كشته شوم، ان شاء الله.
من دوست دارم پروردگارم را در حالی زیارت كنم كه نمازی را كه هم اینك وقت آن نزدیك شده است گزارده باشم. حسین (ع) سر را بلند كرد و فرمود: نماز را یادآور شدی! خداوند تو را از نمازگزاران ذكرگو قرار دهد. آری هم اینك اول وقت نماز است...
گوید: پس از پایان نماز امام حسین (ع)، ابوثمامه به وی عرضه داشت: ای اباعبدالله، من در صدد پیوستن به یارانم برآمدم و دوست ندارم كه بمانم و شما را میان خاندانت تنها و كشته ببینم. حسین (ع) فرمود: «پیش رو كه ما نیز همین ساعت به تو می پیوندیم! او پیش رفت و آن قدر جنگید كه از شدت جراحت از حال رفت. سپس پسر عمویش، قیس بن عبدالله صائدی، كه با او دشمنی داشت، وی را به قتل رساند؛ و این پس از شهادت حر بود.» [1] .
در زیارت ناحیه ی مقدسه بر وی چنین درود فرستاده شده است: «السلام علی ابی ثمامه الصائدی، عمر بن عبدالله الصائدی» [2] .
ابومخنف گوید: ابوثمامه پس از این كه دید آفتاب زوال كرد و جنگ همچنان برپا است، خطاب به حسین (ع) گفت: ای اباعبدالله، جانم به فدای شما باد! می بینم كه این مردم به شما نزدیك شده اند. به خدا سوگند كه شما كشته نخواهید شد، مگر آن كه من پیش از شما كشته شوم، ان شاء الله.
من دوست دارم پروردگارم را در حالی زیارت كنم كه نمازی را كه هم اینك وقت آن نزدیك شده است گزارده باشم. حسین (ع) سر را بلند كرد و فرمود: نماز را یادآور شدی! خداوند تو را از نمازگزاران ذكرگو قرار دهد. آری هم اینك اول وقت نماز است...
گوید: پس از پایان نماز امام حسین (ع)، ابوثمامه به وی عرضه داشت: ای اباعبدالله، من در صدد پیوستن به یارانم برآمدم و دوست ندارم كه بمانم و شما را میان خاندانت تنها و كشته ببینم. حسین (ع) فرمود: «پیش رو كه ما نیز همین ساعت به تو می پیوندیم! او پیش رفت و آن قدر جنگید كه از شدت جراحت از حال رفت. سپس پسر عمویش، قیس بن عبدالله صائدی، كه با او دشمنی داشت، وی را به قتل رساند؛ و این پس از شهادت حر بود.» [1] .
در زیارت ناحیه ی مقدسه بر وی چنین درود فرستاده شده است: «السلام علی ابی ثمامه الصائدی، عمر بن عبدالله الصائدی» [2] .
[1] ر.ك:ابصارالعين، ص 121-119.
[2] البحار، ج 45، ص 73.